Koca koca adamlar masaların etrafında. Bazıları masaların arasında dolaşıyor bazıları bazı masaların başında dikiliyor. Bir şeyler yiyorlar, birbirleriyle bir şeyler konuşuyorlar. Buz gibi gülücükler havada uçuşuyor. Dün birbirlerine demediklerini bırakmayanlar bugün aynı masada gülücük pozu dağıtmakla meşgul. Efendim niye gülücüklü burası! Yasa gereği gülücük dağıtıyoruz beyefendi! Samimiyet? Onu sorma o aramızdan ayrılalı yıllar oldu. Ciddi işler tarihte kaldı! Tarih? Tarih ya! Tarih yirm iüç nisan. Oldum bittim gülerim bu yirmi üç nisan lafına! Acı acı tabi!
Neden bahsediyoruz? Yirmi üç nisan resepsiyonundan. Hani eskinin hızlı İslamcıları vardı ya hepsi resepsiyonda bir araya gelmiş bulunuyor. Hallerinden gayet memnunlar. Ne de olsa ülkeyi onlar yönetiyor. Parsayı götürüyorlar. Demek ki neymiş İslamcılık parayı bulana kadar parayı buldun mu en hızlı cumhuriyetçi olup çıkıyorsun! Nerede doksanlı yıllarda atılan bu düzeni değiştireceğiz nutukları! Doğru, düzeni değiştirdiler düzenin hortumunu kendilerine bağladılar şimdi musluklar onlara akıyor. Yarın da başka biri gelir ona akar. Muslukları kesilecek diye ödleri kopuyor. Laik düzenin göstergelerine sarıldıkça sarılıyorlar. Öyle sarılıyorlar ki bir de bismillah çekerek, dua ederek içselleştirdiklerini gösteriyorlar. Ne de olsa musluklar önemli!
Biz Müslümanların iki tane bayramı vardır. Biri ramazan diğeri kurban bayramı. Başka herhangi bir bayramımız yok. Çocuklarımızın da başka herhangi bir bayramı yok. Bir şeyi rejim dayatıyor diye bayram yapacak değiliz. Kaldı ki dayatmayla bayram olmaz. Resmi bayram diye bir bayram olamaz. Sekizinci sınıf ülkelerde ancak böyle trajikomik şeyler olur. Olaya bayram demek de komedi olarak kötü bir komedi. Kimse gülmeyecek kadar kötü. Ancak bilenler acı acı gülüyordur.
Bir halkın inandığı dini, o dine göre yaşadığı hayat biçimini ortadan kaldırmak için getirilmiş bir şeyi aynı halkın çocuklarına bayram diye sunmanın neresi bayram olabilir! Sırf Müslüman olduğu için zulmedilen, sırf dinini yaşadığı için idam edilen, sırf Kur’an öğrettiği için işkence edilen insanların günümüzdeki çocukları halen neyi kutluyor! Neyin bayramını yaşıyor!
Ülkemizde eskiden dindarlar resmi bayramları benimsemezdi ama günümüzde benimsemeyi bırakalım bismillahla duayla koşuyorlar. Bu nedir! İktidar partisinin din söylemi olduğu için. Yani şöyle; namaz kılan yönetici resepsiyona güle oynaya gidiyorsa bizim de kutlamamızda bir beis yok algısı oluşturuldu. Bilinçsiz kişiler duayla filan kutlamaya katılıyor. Oysa o kutladığı şey o ettiği duayı ortadan kaldırmak için getirildi bu topraklara, bunun farkında değil.
Her geçen gün Müslümanların değerleri biraz daha aşındırılıyor. Üstelik bu, Müslüman olduklarına inanılan kişiler tarafından yapılıyor. Müslüman olduklarına inanılan yöneticiler Müslümanlıktan başka her değeri savunur duruma geldi. Müslümanlıktan başka her değeri yaşar duruma geldi. Ülkemizi yönetenler laik rejimin bütün değerlerini savunuyor. Savunmakla kalmayıp içselleştiriyor. Dahası Müslüman halka bunun normal bir şey olduğunu kabul ettirmeye çalışıyor. Bilinçsizler koşa koşa kabul ediyor. Daha doğrusu iktidara yalakalık yaparak çıkar sağlayanlar kabul ediyor çoğunlukla. Musluklardan bize de damlar mı acep diye!
Rejim aynı kaldıktan sonra iktidara kim gelirse gelsin ne fark eder!
