Soru : Finans kurumlarının bankalardan farkı var mı? Sigorta şirketleri ne kadar İslami?
Cevap: Finans kurumlarının tarihine ve kuruluş amacına kısa bir göz attığınızda durumun farkını göreceksiniz.
Özellikle duyarlı müslümanların bankalardan uzak durduğunu gören aklı evveller, bu sahada ki bakir zemini kullanmak için Özal döneminde bu yola tevessül ettiler. “Faizsiz kazanç” sloganıyla kısa zamanda bekledikleri sonuca da ulaştılar. Çünkü müslümanların bir kısmı gerçekten yapılan hile-i şer’iyyeyi fark edecek durumda değilken bir kısmı için de yaptıkları işe görünüşte meşru! bir kılıf bulunmuş olması, onlar için fazlasıyla memnuniyet verici olmuştu.
Son yıllarda “yeşil kuşak projesinin” sonucu olarak ortaya çıkan namazlı-abdestli kesimde hatırı sayılır bir sermaye oluşmuştu. Bunun yurt içi ve yurt dışı bölümü vardı. İnsanımızın yemeyip içmeyip biriktirdiği parayı elde etmek için sıkı hesaplar yapılarak elinden alınmalıydı. Bir kısmını holdingler kanalıyla elde etmeye muvaffak olurken bir kısmına da finans kurumları aracılığı ile ulaşarak istenilen hedefe varılmış oldu.
Çünkü sermaye vatandaşın elinde olunca ona ulaşmak kolay değilken, belli kurumlarda toplandığında istenildiği gibi yönlendirmek daha kolay hale geliyor. Yasal olarak belli bir miktara ulaşan paranın belirli bir dilimi merkez bankasına aktarılacak, belli bir dilimi devlet tahviline, belli bir dilimi dövize yatırılacak gibi şartlara tabidir. Ayrıca şirketler de dahil günlük kasaya giren para akşama banka veya merkez bankasının kasasına yatırılmak zorundadır. Aslında şu reklam sözü durumu özetliyor “Yok aslında birbirimizden farkımız fakat biz Osmanlı bankasıyız…!”
Bu ekonomik sahada olup biteni anlamak için gözümüzü, dini ve fikri sahada yapılanlara çevirdiğimizde durumun birbirinden kopuk olmadığını ve entegre çalışan elektrik devreler gibi birbirini tamamladığını görürüz.
Demokratik anlayış ve ahlakın sinelere sindirilmesi için devlet tarafından açılan İlahiyat ve İmam hatip liseleri adı altındaki kurumlarda verilen eğitim rengi yeşil görünmesine rağmen laik ve demokratik idi. Bu uygulama gelecek için demokratik zemini sağlamlaştırmak açısından olması gereken bir süreçti. Bu süreç o kadar başarılı oldu ki, zamanın başbakanı Ortadoğu’daki devletlere akıl vererek “Demokratikleşmek için ülkenizde imam hatip okulları açın” diyerek sonucun memnuniyet verici olduğunu bildiriyordu. Yıllardır uygulanan yeşil kuşak ve İslamizasyon projeleriyle verilmek istenen görüntünün ardında, İslam’dan uzaklaşmanın gerçekleştirildiğini geç de olsa görüyoruz.
Düşünce ve inanç sahasında yapılanın benzerini, ekonomik sahada da finans kurumlarıyla “kar payı” anlayışıyla yaparak demokratik süreç tamamlanmış olmaktadır. Bunun alt yapısını cemaatsal anlayışlarda işleyerek, devlet eliyle yapılan veya daha kapsamlı ifadesiyle vergisi verilerek yapılan her iş meşrulaştırılmış olacaktır. Aynı zamanda vatandaş faiz yerken rahatsızlık duymadan işine bakacaktır. Hacı efendiler ve hoca efendiler “paramın karını alıyorum” diyerek gönül huzuruyla çorbasına kaşığını banacaktır!
İnsanın aklı karışıyor, bir yanda, bu insanlar on üç yaşında ki bir çocuğun kafasına koyduğu başörtüsüne razı olup imkan tanımazken diğer yanda aynı amaçla gösterilen hassasiyetten kaynaklandığını söyledikleri faizsiz finans kurumları kuruluyor, hesapsız paralar dönüyor da kimse rahatsız olmuyor.
Bu kurumlara bunca sermayeyi kullanmak için imkan veriyorlarsa ki öyle, o halde bu işte bir bit yeniği vardır demeli değil miyiz? İhlas(sız) Finans’ın geldiği konum gözler önünde değil mi? Holdinglerin durumu hala bu insanlara acı bir tecrübe olmadı mı? Artık akıllı insanlar parlak görüntülere, yaldızlı sözlere, bol kepçe kazanç vaatlerine kanmamalıdırlar. Tüm demokratik kurumlar, adı ne olursa olsun aynen bankalar gibi demokratik yöntemlerle işletilmeye ve demokratik ilkelere uygun hareket etmeye mahkumdur. Aksi halde yaşama hakkı verilmez.
Kısacası bankalar, sigorta şirketleri ve finans kurumları demokratik bir ülkede demokratik rejimin para kaynaklarıdır. Ve demokrasinin İslamiliği kadar İslamidir!..
