SORU: Zuhruf suresinin 36.37.38 ayetlerinde anlatılmak istenen mesajı genişçe açıklar mısınız?
CEVAP: Bu ayetlere, konunun devamı olan 39. ayeti de katarak üzerinde düşünelim:
“Her kim Rahman olan Allah’ın zikrinden yüz çevirirse biz ona bir şeytan musallat ederiz. Artık o şeytan onun yakın dostudur.”
“Şüphesiz ki bu şeytanlar onları yoldan çıkarırlar. Onlar da kendilerinin doğru yolda olduklarını sanırlar.”
“Nihayet kıyamet günü bize gelince, arkadaşına: «Keşke seninle benim aramda doğu ile batı arasındaki kadar bir uzaklık olsaydı. Sen ne kötü arkadaşmışsın!» der.”
“Onlara: «Bugün pişmanlık duymanız size hiçbir fayda sağlamayacaktır. Çünkü siz zulmettiniz. Şimdi de hepiniz azapta ortaksınız.» denir.” (43/36-39)
Birinci ayette şartlı bir cümle kurularak “kim Allah’ın zikrinden yüz çevirirse” buyurulmaktadır. Bunun anlamı “Kur’an dan yüz çevirirse” demektir. Çünkü Kur’an’ın isimlerinden biri de zikirdir. Bir insan Allah’ın kitabından yüz çevirirse yüzünü kime döneceği bellidir. Burada da yine bir ahlakî zorunluluktan, eşyanın tabiatını icra edeceğinden ve sünnetullahtan bahsedilmektedir. Allah’a düşman olan kimse O’nun düşmanı olan şeytan’a ve şeytanlaşan kimselere, Tagut’lara ve Tagutî anlayışlara yakın dost olacaktır. İşte bu dostları da onun yapıp ettiklerini daima alkışlayacağından kendisinin iyi bir iş yaptığını zannedecektir. Bu zannının bir değer ifade etmediğini hesap günü Allah’ın huzuruna gelince öğrenecektir. Geldiği yerin akıbetini ve dost bildiklerinin kendini nereye getirdiğini görünce:
Keşke seninle benim aramda doğu ile batı arasındaki kadar bir uzaklık olsaydı. Sen ne kötü arkadaşmışsın!» diyecektir.” Fakat o gün geriye dönmenin mümkün olmadığı, pişmanlık duymanın hiçbir fayda sağlamadığı bir gün olması nedeniyle kendisine şu cevap verilecektir:
“Onlara: «Bugün pişmanlık duymanız size hiçbir fayda sağlamayacaktır. Çünkü siz zulmettiniz. Şimdi de hepiniz azapta ortaksınız.» denilecektir.” Onlar dünyada iken sapıklıkta bir birlerine payanda olmuşlardı. O gün Allah’tan başkalarını dost edinenlerin dostlarıyla aralarının bozulduğu ve düşman kesildikleri bir gün olacaktır.
“(O şeytan ki) hakkında şöyle hüküm verilmiştir: Şüphesiz kim onu dost edinirse, o muhakkak onu saptırır ve doğruca cehennem azabına götürür.” (22/4)
“O gün zalim kimse ellerini ısıracak: «Eyvah!» diyecek, «keşke Peygamberin yanında bir yol tutsaydım!» Eyvah, keşke falancayı dost edinmeseydim! Çünkü zikir (Kur’an) bana gelmişken o, hakikaten beni ondan saptırdı. Şeytan insanı (uçuruma sürükleyip sonra) yüzüstü bırakıp rezil ve rüsvay ediyor.” (25/27-29) diyeceği bir gün olacaktır. Şimdi:” Bu bir öğüttür. Dileyen Rabbine giden bir yol tutsun .” (76/29)
