İnsan sevgisi: “Pekiyi”
Güvenilirlik :“Pekiyi”
Nezaketli davranmak: “Pekiyi”
Bir tek eksiğim hoşgörüydü benim. “Hoş” görmede sınıfta kaldım. “Hoş” gör {e} miyorum her şeyi. Göremiyorum galiba, ya da gördüğümü hoşça…
Bu erdemi öğrenmeli mi? öğrenmemeli! Sorular kendini cevaplar ya çokça. Yıpratılan kavramlar listesi güncellendi. Yenileri de eklendi. Yıprattınız bu erdemi. Herkes hoşgörü elçisi oldu birden.
Zaten her şey hoş görülmeli.
Eğer bir muhabbete girerseniz, meramınızı anlatacağınız. İnanın hazırlar anlattıklarınızı hoş görmeye. Neden olduğunu kimse tespit edemedi ancak herkeste bir sevda oldu hoşgörü. “Haa sen böyle mi diyorsun? Olsun, o da senin düşüncen, saygı duyuyorum {!}. “Daaat daat daaat beyninizin emri bu ses “hemen oradan kaç”. Kaçmalısın gerçekten. Anlattıklarını anlama, sorgulama, itiraz etme devri kapandı. Bir devir daha bitmiş oldu böylece…
“Sizin dininiz size benim dinim bana” devri. Bu devri açanlar açtıklarından bihaber olması da
çok nükteli. Ancak bu niyetle de dememeli {!} “bunu mu düşünüyorsun, buna mı inandın. O
vakit “Sizin dininiz size benim dinim bana” der gibi Hoş görüyorum seni.” Ne kadar da keskin oysa. Cevabı hemen verilemeyecek soruya hemen cevap verme biçimi misali, hoşgörü. Çabucacık denen ve inanılmaz bir kabullenişi temsil eden…
Bir dileğim olsa şunu derim hemen “hoş görenler artık hoş görmemeli, biraz dinleyip tersliğini hissetmeli, biraz karşı çıkmalı.” Bunlar isteklerim fakat kaygılarım var benim. Sırf karnemde bir pekiyi eksiği olduğundan değil. Sırf hoşgörüde sınıfta kaldığımdan değil. Rahatsız olduğumdan,rızam olmadığından, beni de geçin Allahın Rızası olmayacağından.
Gelin beraberce bir kez daha düşünelim hoş görmek ama neyi?
