Müslümanlar değişimlere uğradıkça hayata bakışları değişiyor. Bulunduğu koşullara ve durumlara göre tavır takınıyor. Yaşama üslubunu buna göre ayarlıyor.
Müslüman’ın Müslüman’ca tavır ve ahlâkı kendi sistemi için anlamlı ve değerli.
Kapitalizmin, sınırsız doymazlığı içinde bir Müslüman’ın varlığı, yaşama koşulları zor. Kendisini kuşatan bu azman ve boğuculuğun içinde bir tercihe zorlanıyor. Sisteme ve onun ruhuna teslim olma gibi.
Müslüman’ın asıl sorumluluğu değerleri içinde var olması, mevcut yapının dışında bir yapıya yol alması, İslâm’ın yüceliğinde bilinçle yürümesi. Yeniden dirilme ve bu özgün yapıyı inşa etme bilinciyle. Müslüman’ın sorumluluğu kendisine aykırı olanların üstesinde gelme, çözüm yolları arama ve bulma. Onunla uyum sağlamak yerine uyumsuzluk içinde olma.
Kapitalizm ahlâkı sorunsuz ve doyumsuz. Bencil. Kendinden başka hiçbir şeyi ve kimseyi görmez. Kene gibidir, insanın sadece kanını, emeğini ve canını sömürmüyor ruhunu da sömürüyor. Bu, insanı kendisine köle edinceye, tutkuyla bağlayıncaya kadar sürüyor. Kölelik sorunsuzluktur. Sömüren ondan neyi ne kadar elde edebileceğine bakıyor. Ne öldürüyor ne de olduruyor.
Kritik zamanlarda insanların hayata bakışları belirginleşir. Bir seçim sürecinde, iktidarın olanakların, gücünü yitirme endişesi taşıyanların sınırları, ölçüleri yok. Bulundukları dünyevi nimetleri kaçıracaklarının endişesine kapılırlar. O zaman da ona göre bir ahlâkî tutum sergilerler.
Devasa binaların, AVM’lerin gölgesinde bir böcek gibi yaşama şansını kaçıracaklarının telâşına kapılırlar. Dava diyebileceğimiz asıl ruh bunun gerisinde kalıyor. Müslüman görünümlü, modern ve şaşaalı yaşama tercihine kapılıyorlar. İslâm’ın adil paylaşımından, hakkaniyetinden, kardeşlik bilinci ve ruhundan giderek uzaklaşıyorlar.
Kapitalizm kurallarıyla var olur. Hemen her şeyi kendine göre düzenler. Onun bir ahlâkı var. Hemen her şey ve durum kendine ayarlı. Ahlâkı sömürüye dayalı. İnsanın hemen her şeyini, durumunu sömürür. Kendine ait bilir. Bu, belli bir güç merkezidir.
Müslümanların çözümsüzlüğü bu yapı içinde kendini var kılacak uyum sağlama çabasında olmaları. İslâm’ın değerlerini ona uyarlamaya çabalaması. Farz olan hac ibadetini yapabilmek için banka kredili, köleliği içinde olmaya uyma. Faizli bir kazançtan zekât verme bahtsızlığı.
Bu yapıdan olma endişesini taşıyanlar ona daha çok sahip çıkıyorlar. Hatta onu daha da güçlendirerek güçlerini korumaya bakıyorlar. O yapı ve ruhun insandan alıp götürdükleri asıl yıkım. Dava adına yola çıkanlar kapitalist ahlâkın ilkeleriyle var oluyorlar. Onunla olan uyumlarından vazgeçmiyorlar. Asıl dertleri dünyevi saltanat ve konumlarının elden kaçışı. Bir insanı İslâm’a nasıl kazandırırız, onunla birlikte nasıl var oluruzun endişesinde değildirler. Endişeleri kendileriyle sınırlı.
İnsanların Müslümanların yaşayış biçimlerinden, tutumlarından ötürü İslâm’dan uzaklaşıyorlar. Kişilerin ve çevrelerin tutumundan ötürü kaçıyorlar. Müslüman birey örnek olmayı bilmedikçe, adil, hakkaniyetli, merhametli, sevgi dolu olmadıkça insanı etkileyemez, güven veremez, yakınlaştıramaz. İslâm’ı yaşayan Müslüman bir kişi örnek insan olabilir. Güvenilir ve inanılır olmak asıl ölçü.
Zalim, doyumsuz, bencil ve merhametsiz kimseye niçin gönül bağlansın ki?
Önemli Not: Yukarıdaki yazı, yazarın şahsi görüşlerini içermekte olup, İktibas Çizgisi.com un yayın ve düşünce yapısını yansıtmıyor olabilir. İktibas Çizgisi olarak, kâr amacı gütmeyen yayın politikamız gereği okumaya değer bulduğumuz yazıları, takipçi kitlemizle buluşturmak için tam metin olarak yayınlıyoruz
